İyi ki varsın Yiğidim İyi ki varsın Atam

Atam, biliyor musun?
Bu sabah Anadolu’da başka bir rüzgâr esti.
Bir annenin gözyaşı düştü toprağa; damarlarımda hissettim.
İşte o an anladım, memleketim Samsun’da bir adım atıldı.
Sanki binlerce ananın oğul hasreti yerinde çiçek açmış gibiydi.
Ve ben fark ettim ki, o yaralı göğüslerde açan çiçek sendin.
Her yürüyüşünde dağlar inledi, şehitlerin ruhu sana yol gösterdi.
Atam, seni yalnızca Samsun’a değil, yüreğimize çıkardık biz.
Çünkü sen, hiçbir çocuk yetim kalmasın,
Analar ağıt yakmasın, ocaklarımız sönmesin diye yürüyordun.
Bizler de senin ardında, senin şanlı gölgende yürüyorduk.
Ellerimizde dualar, gözlerimizde yaşlar vardı.
Senin yürüdüğün yollara çiçekler ektik, umut ektik.
Ey Gazi Atam,
Senin ışığın hayatlarımızı aydınlattı.
Her gencin şiiri, şarkısı, umudu oldun.
19 Mayıs’ı bir takvim yaprağından değil,
Senin memleket sevdandan öğrendik.
Sporu, gençliği, ileriye yürümeyi senin ilkelerinde gördük.
Yıllar geçse de o anın tazeliği gönlümden silinmiyor.
Senin adımınla yürüyen her gençte seni gördüm.
Seni tanımadan, görmeden; yüreğimin çiçeği yaptım.
Ve ben her 19 Mayıs sabahı, bir annenin yüreğinden sana sesleniyorum:
“İyi ki varsın yiğidim, iyi ki varsın Atam.”