İyi ki Varsın Ölüm Şiiri - Atilla Yargıcı

İyi ki varsın ölüm
İyi ki varsın.
Taş kesilirdi kalbim yoksa
Buz kesilirdi;
Ne nefsime acırdım,
Ne boşa giden zamana
Ne Filistinde hem babasız
Hem de kolsuz bacaksız
Kalan mahzun çocuklara.

İyi ki varsın ölüm
İyi ki varsın
Paslanırdı Kalbim yoksa
Kararırdı
İşlediğim günahlardan.
Aklıma Ne namaz gelirdi
Ne niyaz.
Yeni bir sayfa açtın ki
Bembeyaz.

İyi ki varsın ölüm
İyi ki varsın
gitmezdi Elim cebime yoksa
Ne yoksulu görürdüm,
Ne etrafımda hem iffetine düşkün,
Hem istemekten haya eden
Aç kalmış fakirleri.

İyi ki varsın ölüm
İyi ki varsın
Yanardı yüreğim yoksa
Kanardı
Sevdiklerimin ayrılık eleminden
Ne kavuşma ümidi olurdu
Ne buluşma.
Güzel bir mesaj verdin:
Kimseye alışma!

İyi ki varsın ölüm
İyi ki varsın.
Sen son değil,
Başlangıçsın.
Bir kapısın
Sonsuzluk ülkesine açılan.
Kan ağlardı ruhum yoksa
Bin defa ölmek isterdi
Yokluk korkusundan.