Ne sıradan bir başlangıçtı o gün;
Sen ve ben
Birbirimize,
Yeni tanışan her insanın
Olması gerektiği gibi yaklaşmıştık
Yüzümüzde gülümsemelerimiz içten
Gözlerimizde yığınlarca soru,
Tokalaşan ellerimizde
Öylesine bir dokunuşun
Hazsız aceleciliği vardı..
İçimizde korkak bir çocuk
Tit tir titriyordu ya;
Dik durmaya çabalı
“ kimse incitemez beni artık”
Diyen bedenimiz
Ona savunma kalkanıydı.
Kim söze başladı önce
Anımsamak zor;
Benzer yaşanmışlıkların
Çilekeşliğini anlatan sesimizin
Ahengiydi kulaklarımıza çarpan
Yakalandık birbirimize
Dost demek kolaydı ya
Çıkarsız ve sakınmasız
Dost olmanın farkını anladık.
Anlatılacak ne çok şey vardı öyle
Oysa biz sıkıştırılmış zamanlara tutsaktık
Sırtımızda gönüllü taşıdığımız kamburlarımız
Ve sayısız düşlerimizle
Kimliklerimizi unutan söyleşimize daldık
Şimdi ben, sana dostum diyebilmenin hazzıyla
Elini sıktığımda içtenliğini duyumsayarak
Gülümseyişinin yüzüne yansıttığı ışığa tanık
Bugün seninle umuda doğduğumu haykırıyorum
İyi ki varsın dost!
(Sevgili 'Dostum' Harun'a ithaf edilmiştir.)
Erdem Nur CengizKayıt Tarihi : 22.12.2004 21:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
iyi ki varsın dost.
çok içten ve yürekten dizelere imza atmışsınız tebrik ederim.
saygılarımla.
aydınlı ibrahim dikmen
mektup tadında dizelerdi.
TÜM YORUMLAR (6)