İyi Ki Varsın Deme Bana Şiiri - Derin Ak ...

Bir kapı sesine bekleyişler dokudum.
Olur ya nezaketen halimi soracak olursan,
köklerine kurt ilişmiş bir fidandan farksızım.
Şu bahçe nelerden geçtiğimi bilir de
yine de hiçbir umutsuzluğa fular bağlatmadı.
Pay mı biçtim?
Karşılık mı bekledim?
Yer çekimsiz toprağı neylesin ki yağmur?
Bilmez misin özlemle çatlayan bir kalp kurur?
Ne yapsam ne etsem hep kusur...
Ne yalan söyleyeyim
kırgınlığım bana mısın demiyor.
Camların buğusu odaların nemi
bugünkü kadar ağır olmamıştı.
Öfkem bana mısın demiyor!

Balkon perdemin soğuk ipeği,
belleğinde tutamaz ki her şeyi...
Odaların duvarları yutmuş tüm gerçeği.
Üzüm salkımları ve sarmaşıklar,
bahçenin çimlerine doğru bakar.
Gözlerim yollarda hep seni arar.
Dibini görmüş en sevdiğim incir reçeli.
Bir kaç incir çekirdeği masa üzerinde kalanlar...
Her köşede yarım kalmış anılar...
Çarptığım kayaları canlandıran fotoğraflar...
Gözümden düşen düşene, bir bilsen...

İnsan kendi canından bıkar mı?
Lavanta kokusuna bürünmüş
piyanomun aşınmış tuşları...
Teller yorgun; çekiçler koparmış bağını.
Benden geriye bir tek yarım
ve eşitsiz tonlar kaldı.
Zaman bir bir kırıldı.
Yorgunluğum bana mısın demiyor!

İyi ki varsın dedikleri an
dünyadan soyutlan.
Kendine bir kahve daha ısmarla.
Kömür ateşinde
sade ve bol köpüklü bir yalnızlık olsun.
İyi ki varsın dedikleri an
çelişkileri bir arada yudumlamaya hazırlan.
Unutmak; o ilk yudumdaki o son haz olsun...

Ben kahvemi sıcak severim.
İyi ki varsın deme bana!
Bırakta yokluğuna denk olsun.