yağmur yağıyordu,
ıslanıyordum karanlık kaldırımlarında İstanbul’ un
şemsiye almaya ihtiyacım yoktu
ıslanmamak için
ne yağmur beni umursuyordu
ne de ben yağmuru
sırılsıklam olmuştu caddeler
sokaklar yürünemeyecek haldeydi
mazgallar tıkanmış
sular bir dere olmuştu
sürükleniyordum
bilinmeze
mazgalları göremiyordum
ve kaybediyordum
engel olamadan
gidişime...
sonra bir el uzandı
bir ağacın gölgesinden
sıkıca tuttu elimden
biraz gayret dedi
hiç kalmamışken gayretim
gayret ettim
ve kendimi buldum
kurtuldum
düştüğüm bulanık sudan
ve karanlık kaldırımlarından İstanbul’ un
elimden tutan sendin
ve benim düşlerimde beklenendin
sen...
iyi ki geldin
iyi ki tuttun ellerimden...
ve
İYİ Kİ VARSIN
İYİ Kİ VARSIN...
Fatma’ ya… 13.06.2005 20:30 (msn)
(g.m.)
Osman Murat KöktaşKayıt Tarihi : 4.10.2005 23:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!