İyi Ki Sen Cömertsin Dostluk! . Şiiri - ...

İnsanlar arasında dolaşırken; kitap anlatılarından sökün eyleyen umudu kalbinde hissediyordu. İnsanı strese sokmayan sevgili arayışı içinde; umutlarını başka âlemlerde aramayı sürdürecekti. Belki de; gözünün ucundaki, bir güzelliği, şu yaşadığımız dünya aleminde, birden fark edecek ve umudunu gökte ararken, yeryüzünde bulabilecekti! . Dertsiz ve tasasız geçecek, bir ömrü aramıştı hayatı boyunca! . Sessiz-sakin bir liman ve elde bir kitap! . Düşüncede ise; sevgilinin gül yüzünde ışıldayan, tatlı bir tebessüm! . İnsanın içini ısıtan ve basitlikte sürdürülen bir hayatta tebessüm içi, yeni yeni umutlar! . Bugün günlerden Pazartesi ve düşünmek için, rüzgara yazı yazmak için güzel bir gün! .

Alemler içinde; yalnızlığını sürdürüyordu ve kitap müjdesi bir haberle dünyalık hayatını avutuyor ve dünyalığında oyalanıyordu! . Bir çiçek tohumunun çimlenişi ile yeni bir hayata başlıyor ve “Bu kez hayatıma leke sürdürmem! .” diyordu kendi kendine! . Adanmış yalnızlığı ile; ömrünü insanlığa vakfetmişti ve insana rahatlığın sarhoşluğunu veren her türlü keyiften uzak durmayı düşünüyordu! . Yalnızdı, ama çaresiz değildi! . Yorgundu, ama yılgın değildi! . Düşünceliydi ve düşüncesi onu daha da insancıllaştırıyordu! . Şikayet etmek yerine; yarar sağlamayı, nefret etmek yerine; sevmek için gerekçeler üretmeyi tercih ediyordu. Belki aradığını bu dünya aleminde bulamayacaktı ve kitap müjdesi bir haberle kendini sakinliğe taşıyordu! . Evet; sakin, sessiz ve dingin bir limanda elde kitap, düşte sevgili! . İnşallah; yeni farkına varılan umutlar; beklentilerimizi, dünyalık hayatta ve devamında, sakince bizlere sunar, diye düşünüyordu ve bu uğurda dualara sığınıyordu! .

Yalnızlıklar içersinde; hayatını biçimlendirmeye çabalıyordu! . Karın tokluğuna sürdürülen bir hayatta, ömrünü insanlığa vakfetmekte bulmuştu çözümü! . Öğretmenlerine saygı duyuyor ve onları koruyabilmeyi düşünüyordu! . Eğitim; kıymet bilen, insanların temiz ve serin kalplerinde gelişiyor ve insan daha umutlu ve daha da huzurlu oluyor! . Başarının yeni bir tarifini yapmak gerekiyor belki de; karın tokluğu ve insanlığa vakfedilmeye çabalanan bir ömür! . Verebilecekleri sadece bundan ibaretti. En ucuza sağlanan bir karın tokluğu ve insanlığa vakfedilen bir ömür; insanlığı anlatmaya ve insanlığı yaşamaya en güzel ilaçtı belki de! . Kitaplar okunuyordu; huzur ve umut bulmak için! . Belki de; huzur ve umut başka alemlerde bir sır idi! . Sırra ermek ve huzur ile umuda erişmek gerek! . Bu düşüncelerle; sırra erememenin verdiği suskunluklarla bir hayat nasıl geçirilebilirdi ki? . Verebilecek olduğu değerler üzerine düşünmeye başladı ve hazır mevcut imkanların verdiği huzur ve umudunu paylaşma gereği duydu! . Paylaşımcı br zihniyet ile; derdi-tasayı, huzuru-umudu paylaşmak istiyordu! . Kalem elde; yeni umutlara yol almak istiyordu! . Hayaller peşinde koşarken; gerçeklerden uzak kalmamayı istiyordu! . Gerçekleştirilebilecek hayalleri olsun istiyordu! . Elde bir kitap, düşte bir sevgili! . Tebessüm eden bir ciddiyette; öğretmenlerinin özverili davranış biçimleri geldi aklına ve düşüncesi daha da derinleşti ve serin kalpliler diyarı, cennet Yurdumuz Sathında iyiliklerle ilerleyebilmeli idi! . Yorgun ve düşünceli bedeni; yalnızlığa alışmalıydı ve aşırıya kaçmayan beklentiler içersinde, hayatını biçimlendirmeliydi artık! . Elde bir kitap, düşte bir sevgili, diyerek, kendi yolunda, dostluklar adına ilerleyebilmeliydi artık! .

{ Kaleme Alan: Kemal KABCIK - ANTALYA }