Önce çok üzülmüştüm, ayrılıp gittin diye
Anlamadım gitmeni, hayallerinden sordum
Yaşamaktan bıkmıştım, beni terk ettin diye
Yokluğuna alıştım, çaresiz hayra yordum…
Sonra karşımda birden peydah oldu bir güzel
Nasıl desem çok güzel, Mevla yaratmış özel
O gözümde solmaz gül, sense yanında gazel
Açtığın yaraları ben o ahuyla sardım…
Sana şükran borçluyum, sayende gülüyorum
Hayatımdan memnunum, hep neşe alıyorum
Sevilip, seviyorum, sevinçten ölüyorum
Bağladığın zinciri çoktan koparıp kırdım…
Nerede mum ışığı, nerede gökte güneş
Aramakla bulunmaz, Mevlanın lütfu bu eş
Üflesen de beyhude, söndü yaktığın ateş
Sana ait ne varsa, ben gönlümden çıkardım…
Kayıt Tarihi : 8.11.2006 19:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!