Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Tebrikler Sevgili Üstad!
Allah c.c. o güzeller güzeli, sevgililer sevgilisinin yolundan ayırmasın.
Şefaatine hep beraber nail olmak dileğiyle.
100+heybem.
Selam ve saygı ile..
çok güzeldi beğeni ile okudum kaleminiz hiç tükenmesin yüreğinize sağlık...evet iyi ki geldin efendimm ne olur bizim ruhumuza da gel sensiz hayatı neyleyelim gel efendim gell....
Nurun gönüllerimizde oldu bir ışık,
Muhtacız nuruna kafalarımız çok karışık,
Getirdiğin mesaj tüm alemlerle barışık,
Ey gerçek sevgili herkes sana olsun aşık.
************************************************
Gönül sesiniz hiç dinmesin! Takdir ve teşekkürlerimi bırakıyorum...
Begeniyle okudum tebrikler
Asırları aydınlatıp da geldin efendim,
Cehaleti kovup küfrü yendin,
Gariplerin sığınağı ve yari sendin,
İyiki geldin bzleri şereflendirdin efendim.
Rabbim şefaatından mahrum etmesin, sizleride bu harika eserinizden dolayı tam puanımla kutlar selam ve saygılarımı sunarım.+10
RASULULLAH EFENDİMİZE HAYRANLIĞINI DİLE GETİREN
İLAHİ SÖZLERİNİZLE KUTLARIM ÜSTAD sevgi selamlar size.
İyiki Geldin Efendim
Asırları aydınlatıp da geldin efendim,
Cehaleti kovup küfrü yendin,
Gariplerin sığınağı ve yari sendin,
İyiki geldin bzleri şereflendirdin efendim.
Nurun gönüllerimizde oldu bir ışık,
Muhtacız nuruna kafalarımız çok karışık,
Getirdiğin mesaj tüm alemlerle barışık,
Ey gerçek sevgili herkes sana olsun aşık.
Ümmetim diye ağladın doğduğun gün,
Öz vatanından edildin hiç yere sürgün,
Hicretin oldu sana ebedi bir düğün,
Gönüllere taht kurup öyle Allah'a yürüdün.
İyiki geldin nurunla bizleri ihya eyledin,
Tüm insanları birbirine kardeş eyledin,
Batıla karşı çıkıp bizlere hakkı söyledin,
İyiki geldin ey sevgili bizlere şeref verdin.
İbrahim YAŞAR
14.02.2011-Yıldırım/Bursa
Degerli eserinizi Güldeste siir grubumuzda paylasmaktan onur duyuyorum efendim...Yürekten tebrikler, tam puan, listemde...
Can-ı Gönülden kutlarım selam ve dua ile tam puan
Rabbim şefaatine nail etsin cümlemizi.. Çok güzel bir anlatım tebrikler
Şiiriniz güne en uygun şiirdi ve samimi idi.
Hem şiirinizi, hem de geçmiş mubarak kandilinizi içtenlikle, gönülden tebriklerimle kutluyorum. Nicelerine dileklerimle esen kalın baki selamlar.
Bu şiir ile ilgili 61 tane yorum bulunmakta