Bu şiir doğum yaşına şimdi bastı,
Ben ise hala kırdığın yerde dalgın savaşçı.
Gözüm hep boş bir sandalyeye ilişip, orada takılı kalıyor sevgilim.
Hala kuracak bir kaç hayalin olması gerçeği beni buradan alıp 70 yaşında şiirlerin dinlendiği çay bahçesine götürüyor.
Ben o çay bahçesinin en genç, ama en şarapçı müdavimi olurum.
Yokluğun bana sanki 70 yıldır boş sandalyeler seyrettiriyor.
Haddimin sınırlarında usulca gezerken parmak uçlarım, bazen yanaklarının boynuna buluşan taraflarında papatya falı bakıyorum.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta