Hayat; aldı aklımı
Katarak peşine kalanı,
Buldu sonu, aldı yılları
Sana kalan gülüşün olsun...
Mucize adam, iyi ki doğdun!
Sana söz; gülecek mirasın
Ayrıştırılmış çöpte,
Az akıtılan suda,
Fazla aşım hayvanlarda
Ekmek parçalarım
Kuşlara balkonumda
Sevgiyle tutan elim,
Gönül okşarsa sözlerim,
Anılar toplar gözlerim
Sevgiye açan kalbimde
Kalkıp gitmek yerine,
Kalıp çözmek şimdilerde...
Çabasıyla duran bende
Çekik olmayan bir gözde
Geçince umut yerine
Sözlerini unuttuğum
Bir şarkısın kalan bende
Dinliyorum içimde
Yardım ettin anlamama
Acımama, şiir yazmama,
Bilmeme, insan olamama
Çaban, terin, nefesimde
İyi ki öldüm yedimde
Mucize yüreğinde!
Kayıt Tarihi : 12.4.2010 14:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
20 nisan dogum günü olan bana hayattaki en büyük dersi veren öğretmenime üçbuçuk yıllık hayat arkadaşıma hediye ediyorum
![Özlem Deniz](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/12/iyi-ki-dogdun-39.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)