bir el mesafesi olmasa da bana gözlerin
bilirim yüreğin yüreğime miğfer…
bir nehir yatağında karşılaştık seninle
avuçladığım kuma serpilmiş altındı ismin…
taş taş üstünde bırakmaz hortumlar yaşamasak da
buz kestiğimiz oldu başka kentlerin ayazında
ama çoğu anımız su gibi zamansız
ve açtığımız; lavanta, papatya, begonya…
işte o eylül’dü sızdın sesime
neşeme sindin, aklıma doldun
soyadımı özlemek koydun
iyi ki doğdun…
Kayıt Tarihi : 24.7.2020 23:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!