İyi Ki Şiiri - Nesrin Özdemir 2

Bir ah çeksem,eskiden yıkılan dağlarım!
En sulu keşkelerimin pişmanlık vadileri.
Sulamayı geçe bıraktığim çiçeklerim.
Gözümün nuru yaban güllerim...
Annemin o atmaya kıyamadığı eşyaları...
Kapıdan geçerken seslenemediğim gururum.
İçerde kimse yok yaptığım anlarım.
Bir vadinin kıyısında unuttuğum umutlarım.
Siz olmasaydınız bugünkü ben olmazdım.

Son notanın vuruşuna saklı çığlığım.
Bir göl kadar sakinleşmiş hallerim.
Dingin ve bir o kadar candaş yanlarım.
Ve belki ilk öpüşleri bir çocugun.
Ve yedi düvel tarlasında ekilen ekinler.
Bir bildiği varmış gibi sakınılan yüzler,sözler.
Hallerden anlayan haller iyi ki varlar.