İyi ki ... Şiiri - Semiha Türkmen 2

İçinden pınarlar dökülür ya,
Nedendir bilirim de bilmem Sevgili
Sükutu süzülen yaşlarla

Oysa
Konuşabilmenin
İletişebilmenin
Anlayabilmenin
Yaşatabilmenin verdiği coşku ile...
İyi ki
Dediklerimize...

Korunaklı bir gölge
Kuytu köşe seçmek gibidir
Çoğu hatırlama, vefa, savunma olsa da
Kimi cesaret edemediğin
Şans bulamadığın
Nasip alamadığın
Ya da yetişemediği hayata, zamana karşı
Yazgıya, örgüye, desene bürünmek
Tuallere, aynalara yansıtılmak
Dize dize, cümle cümle
Renkten renke yelpaze
Sonsuz ve hür san'atsal tasvir ve betimlerce
Gerçeğin tam hakkını verememek gibidir
Avurturcasına
Kandırırcasına
Teselli edercesine
Ödüllendirircesine kimi
Manzarayı, hikayeleri…

Belki de insanın
Kendinde, ne büyük sabrı, sınırı
Razı oluşu
Yetinmişliği,
İster istemez
İzini sürdüğü
Not düştüğü
Selfilediği
İmza bastığı
Gizemli parçalarını delil bıraktığı
İspatı belli belirsiz zulmü sanki
Yazarlığı, çizerliği, bilgeliği
Bildim Sevgili…

Elbette karanlığında mum gibi
Sığınaklarındı, barınakların
Yıldız yıldız şavkların her biri
Geriye koca bir boşlukta yol aldığın
Yetmezdi yetemezdi ki
Tadımlık, sergilik, lütufluk
Pervane parıltı, algı, vergi
Nasıl sığdıralabilirdi ki
Hangi imge, kanatla uçuşu
Nice nice debisi, akışı, skalası, ruhu
Sözlerle, dizelere, şiirlerle, nesirlere
Tablo tablo resimlere
Onca doğa, evren, varlık, haykırırken
Sesini, seslerini
Gösterirken gere gere suretini,
Kudretini, heybetini
İmajı Güzelliğini
Çağlarken, sere sepre enginliği ile

Duyabilmek, söyleyebilmek en içtenliği ile
Yaşayabilmek özgürce varlığının her hücresini
Görebilmek, dokunmak, sarılmak...
Doyasıya sana, yüreğine...
Şifa'sın Sevgi'li
İyi ki...