İyi insanlariz Şiiri - İbrahim Atılmış

hasretim, sevdicegim
uzaklarda tanidim seni
yuregim kadar yakinsin bana
hic düsünmezdim bile varligini
varligin sebep oldu yeniden dogmama
simdi sende saskinsin bilirim
anlamak gerekmi bilemem
sen orada ben burada
dusunmekteyiz hala
nasilda geldik bu duruma?
dogrular evrenseldir bilirsin
tipki sevmeler gibi
bir baska attimi yurek goksunun altinda
ellerin titriyorsa iki satir yazi yazarken
ve
uyunir uyanmaz daha aklindaysam eger
dogruyu bekletmek yanlis olur ozlemlerde
hasretim, sevdicegim
ne desem bos simdi sana
bir gun yuzlesirsek eger bir istanbul sabahinda
yada yurdumun en ucra topraginda
gozlerim anlatir her birseyleri sana
aliskanlikmi bizimkisi yoksa kadermi?
bilirsin!
soz yetmez kimi zaman duygulara
kitaplar yazarsinda anlatamaz iki kelimeyi;
okadar basittirki soylerken
'seni seviyorum' demek
agirdir ama tasiyamaz her yurek
yurekten cok emek gerek
guzellik gerek
istemek gerek
istiyorsun sende ama korkuyorsun da
korkulari asmak icin yuzlesmek gerek korkularla
yurek yanlisi sevmez
biz iyi insanlariz sakin unutma!