İyi İnsanlar Şiiri - Ahmet Kaytancı

Birer birer gittiler
Beyaz elbiselerini giyerek
Geri dönmeyenler diyarına
İyi insanlar

Bir hayalleri kaldı gözlerimizin önünde
Bir de söyledikleri sözler kulaklarımızda
Zaman zaman andık
Zaman zaman yandık
Onlar gittiler
Biz gitmeyiz sandık

Her gideni göz yaşlarımızla uğurladık
Her giden bir hançer sapladı yüreğimize
Kara bulutlar girdi beynimize
Varlığında hissetmediğimiz duyguları
Onlar gidince anladık.

Onlar gidince boşlukta kaldı ellerimiz
Tutunacak dal aradık çoğu zaman
Ne zaman düştüyse başımız darlığa
Oy anam,vay babam dedik
Defalarca andık onları
Duymadılar sesimizi
Hissetmediler nefesimizi
Onlar iyi insanlar
Nasıl terk ettiler anlamadık bizi
Bir komşuya gittiler
Akşam geri dönecekler
“Size şaka yaptık “diyecekler
Çok bekledik gelirler diye
Halimizi bilirler diye
Yerleri rahat,gönülleri hoştu
Onlar gelir diye beklerken
Başka iyi insanlar
Onların peşine koştu

Önce bir matem,bir hüzün havası
Sonra başlıyor ekmek davası
Yavaş yavaş külleniyor acılar
Birbirini unutuyor analar,bacılar
Ateş düştüğü yeri yakıyor
Bir hane yanarken başkaları bakıyor
Birer birer diziliyor iyi insanlar
Tespih tanesi gibi toprağa
Kiminde beyaz bir elbise
Kimisi yarı çıplak
Doymayan bir nesne tanıdım
Sensin be kara toprak

Yetmez mi derim aldıkların
Bağrına sardıkların
Beni bir demet gülle kandırıp
Benden çaldıkların
Ben anamı isterim
Ben babamı isterim
Nerede benim kardeşlerim
Komşular nerede
Sübyanlar,delikanlılar,genç kızlar
Elleri toprak kokan analar
Bağrı yanık babalar
Tazecik canlar
Birer birer gittiler
İyi insanlar