İyi İnsan Sevmiyorlar

İyi insanların kıymeti bilinmez, bilmezler. Onların naif kalpleri, her zaman kırılmaya mahkûmdur. Dünyaya umutla bakan gözleri, zamanla hüsranla dolan birer penceredir. İyi insanlar, en çok sevdikleri tarafından incitilir, en çok güvendikleri tarafından ihanete uğrarlar.

Gecenin karanlığında, yıldızların ışığıyla teselli bulmaya çalışırlar. Sessiz çığlıkları, boşluğa karışır, kimse duymaz. Onlar, hayatın ağırlığını tek başına omuzlarında taşır, kimse görmez.

İyi insanların kalpleri, sevgiyle doludur ama sevdikleri zaman, en çok onlar yanar. Sevgilerinin karşılığını göremezler. Sevgi bekledikleri yerde nefret, güven bekledikleri yerde ihanet bulurlar. Ama yine de sevmekten vazgeçmezler. Çünkü onların ruhunda kötülüğe yer yoktur.

Belki de bu yüzden, iyi insanları sevmiyorlar. Çünkü onlar, kötülüğe boyun eğmezler. İyilikleri, başkalarının vicdanını rahatsız eder. Masumiyetleri, zalimlerin huzurunu kaçırır. Ama yine de, onlar iyi kalmaya devam ederler. Çünkü bilirler ki, en karanlık gecede bile, bir yerde bir ışık yanar.

Allah’a sığınır, dualarına sarılırlar. Belki de bu dünya, iyilikleri anlamaktan acizdir. Ama onlar bilir ki, gerçek huzur, Rabb'in katındadır.

Rabbim, tüm iyi insanların kalplerine ferahlık ver. Onlara sabır ve güç ver. Ve bilirim ki, Senin adaletin asla şaşmaz. Bizler, Senin rahmetine ve merhametine sığınıyoruz.