Iyi Huylu Yalan Şiiri - Ercan Keskin

Bir şiir yazmak isterim, dur durak
Demeden, ruhumda ışık sönmeden
Hafızamda uçuşan simgelerim
Artık kalem tutmayan parmaklarım
Ağır aksak titreyen ellerim
Kargacık burgacık yazılarımla

Ah! Neydi o sözler, harlı düşlerim
Mecrasını bulmuş dere gibiydi
Sırasını bekleyen dizelerim
Ya o dönüştürücü imgelerim
Havai fişek gibi patlardı ki
Her renginde yaşanmışlığın izi
Içim sıra kımıldayan denizler
Anafordan sürüklenen ümitlerim
Gölgem üstüne bıraktığım düşler
Usulca toplamaktan erindiğim

Ya o lirizmin batağına saplı
Canhavli ine çıka çırpınmalar
Tetik bulun yoksa takılırsn /lı
Ipe sapa gelmeyen uyarılar
Kalıbında cidarı çatlayan ve
Heceyi rededen akman duygular

Neydi gözyaşı gibi akıp giden
Geri dönüşsüz ok misali yaydan
Çıkan, dokunulmadan dona kalan
Okundukça bazen eskiyen, bazen
Küllerinden yaratılıp dirilen
Şiirleri m ki beni tarif eden,
Gerçek sandığım, Iyi Huylu Yalan!

Işte! Hepsi de beni terk ettiler
Dostken arayıp sorduğum şiirlerim
İhaneti görünce affetmediler
Çaresiz yalvarıyorum el aman
Diliyorum, bir şans daha verin!
İhanetin kuantum sektirmesni
Atom altı parçacıklarından tut
Nebula çarpışma sı şiddetini
En hasas ölçmesini bilirim
Istersen şöyle tarif edebilirim
Gen havuzunda saklı melanettir
Soyunu devam ettirmek isteyen
Bencil genin ölüm/kalım tercihi
Yani ilkel benin ilk taslak hali
Tekamüle hazır ilk oluş şeklidir
Bu aşamada yalan, dolan mübah
(Penguenin çakıl taşı öyküsü)
Sadece duygusal bir yuva kurmak..
Bunu şiire uyarlamak ise
Ne yapsan boşa bir hal almaktır

Klasik etki tepki yasasıdır
Terk edersen o da seni terkeder
Fabrika ayarlarınıa dönmek se
Ayrıcalıksız epey zaman alır

Siz siz olun şiiri terketmeyin
Terk etmek ihanetin son halidir

Kim bu duygulara olursa mahzar
Şiir mabedinden kovulmaz zinhar...