İyi Halden Müebbet

Bir sevda öyküsü vardır, nev-i şahsına münhasır
Ve mücbir sebep sayılır, ondan sonraki her yalnızlık
Islanmış bir sokaktan geçerken, zaman
Kurumaya yüz tutmuş bir hatıraya can verir.
Derin bir nefes çekilir, ciğerlerden ta içeri
Gözler kapalı ve kilitlidir, ılık bir sonbahara
Nasıl sevilir böylesine biri düşün
İyi halden müebbet yemişken sensizliğe
Şu tebessüme layık yüreğin dili
Olsaydı söylerdi sana, eminim
İşte öyle sevdi seni bu serseri...