İyi Geceler Deme Bana

Hani iyi geceler dileyerek el
Sallayıp gitmiştin ya!
Sen arkanı dönüp ilerlerken,
Burun buruna geldik ayrılıkla.
İzin vermedi gururum koşamadım,
O anda…
İliklerime kadar sensizliği giyindim.
Hüzün atkısı omzumda,
Anladım ki; yokluğunu dolayacağım boynuma.
Hasretler ısıtacak,
Zemheri yalnızlığımda…
Ve kış uykusuna yatacak kavuşmalar
Varsa ömrü bahara.

Sokak arasına doğru koşuyordun,
Karanlıkta gözden kayboluşunu gördüm,
Elimden bir şey gelmedi ya!
Bana geceler iyi olur mu bundan sonra?
Loş ışığa vuran siluetine de yetişemedim.
Avaz avaz bağırdım duyuramadım sesimi.
İsyanım; seni karanlıklarına çeken gecelere.
İsyanım; yüreğimi yakıp kavuran
Zemheri ayazına…

Gitmen gerekir miydi?
Henüz girmiştin gönül kapısından.
Gece gözlüm doyamadım ki sana.
Sen; bestelenmemiş bir şarkının
yarım kalan güftesiydin.
Onları da aceleyle bıraktın bana.
Anlamsız gidişine şaşkınım şimdi.
Öyle ya alışık değildin kalmalara,
Sahi karanlıkları da sevmezdin,
Ama karanlık da gitmeyi sen seçtin,
El salladın ve gittin…

Bu ani gidişinle,
Hazan yaprakları gibi düştüm toprağa,
Kırk yerimden parçalandım.
Şimdi seni unutarak
Geceyi bitirmek kaldı bana…

‘İyi geceler deme alışamam ayrılığa’

Gamze YAĞMUR

06.12.2012