Beni vurdular anne
Kolundan tuttular birer birer tutuklu sevdaların
Önüme koydular anne
Derin kederlere çökelttiler yüreğimi
Zamanın en dibinde yağmaladılar gökkuşağımı
Usul usul sindi yitik mavide yalnızlık
Aşklar devrildi içimde anne
Beni vurdular
Çok ağladım gümüşi suskunluğumda
İçim ezildi avuçlarımda
Düşlerim karanlıktaydı bakır rengi
Silemedim avuçlarımı anne
Kaçıp sana anlatmak istedim
Sana dokunmak gözlerimi kapattığımda
Sevmek istedim dünü katran sıvanmışlığımı
Yapamadım
Ama sen üzülme yinede
Yitmedim anne
Hep sakladım tırnak aralarımda
Göğsümde yanan tutkuyu
Çoktann gittim tutuklu sevdalardan
Bir gece yarısı
Yüzlerce ay doğdu karanlığıma
Birden öpüp kaçtı gözlerimi
En kızıl yanındayım aşkın şimdi
Yıldız kanatlı bir çift gözündeyim
Otuz yedi yıllık hasretin
Mağrur ayışığı geçen dudaklarında
Şiirle doldu Şairliğim
Cinnet sevdaya tutuştum vuruldum anne
Nasıl oldu bilemedim
Kendi kendime ettim
Sen üzülme anne iyi ettim
Kayıt Tarihi : 7.2.2009 15:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!