İnsanlar çeşit çeşit.
Kimi sen,kimi benim.
Hastayım, hüzün deyim.
En büyük kararlar arefe sin deyim.
Burada,nasibimin bittiğini,
görebilmek teyim.
Her yer yabancılaşıyor.
İnsanlar,umuttan elini çekmiş.
Zaaflarının peşine düşmüş.
Bencil, acımasız ve yanlız.
Sen de gitme deme!
Biraz izin ver zamana.
Düzelir her şey.
Yoluna girecektir bensiz.
Belki kolayca,belki de bir zaman sonrasında.
Yaşadım,gördüm çok şey öğrendim.
Bilmediklerim var hâlâ, çok eminim.
Yol ayrımı bu.
Ömür kitabımda yeni bir sayfa açılıyor.
Yazmam gereken kederlerim,
sevinçlerim var.
Gülerken dökülen göz yaşlarım,
Kahreden gönül kırıklıklarım var.
Bundan dolayı üzülme.
Benim yolum ayrılıyor.
Başka bir kavşakta, görüşmek üzere;
hoşçakal.
Kayıt Tarihi : 6.1.2025 23:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!