kimseyi tanımaz dinlemezsin
bozdun yatağı çıktın yoldan
oysa kimler gelip geçti
bu yaşlı dünyadan/ordan
heryeri çökertip yıktın
zaman gelir erir kar topağı
tez büyüdün çabuk çoğaldın
unutma kavak ile kabağı
örerler duvarı orada kalırsın
böyle gitmez artar akıllar
suyun kesilir pilin biter/kurursun
yatağın temelidir kum ve çakıllar
unutma sakın bunları
'sel gider kum kalır'
demiş atalar.
Kayıt Tarihi : 21.6.2007 09:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!