İyi Adamlar Şiiri - Cem Bektaş

Benim masalım yazılı değilken,
Sen uçmaya çalışıyordun.
Oysa cadılar süpürgesiz uçamazdı.
Ve ben elimde bir kalem,
Senin uçabilmen için,
Kendi masalımızı yazıyordum.

Ateşli dağın eteğinde,
Masallar ülkesi diye bir diyar varmış.
Bu ülkenin geleneğinde,
Hep iyi adamların kazanması şartmış.

Benim masalımda sen peri oluyordun önce,
Bense prens olmayı bekleyen kurbağa.
Sonra sen beni öpünce,
Devlerin elinde sürgün ediliyordum ateşli dağa.

Zar zor kurtuluyordum Ejderhaların elinden,
Sonra bir cine rastlıyordum yoldayken,
Dile benden ne dilersen diyordu,
Ve ben sadece seni diliyordum.

Cin beni senin sarayına getirdiğinde,
İyi adamlar kaybediyordu ilk kez.
Sen elinde bir kalem, bütün hainliğinle,
Masalın benli olan kısımlarını karalıyordun.

Cadılar süpürgesiz uçamazmış.
Oysa sen süpürgesiz bir cadı idin.
Ve ben senin uçman için,
Saçımı süpürge etmiştim.