İvedi Şiiri - Akın Akça

Ele bari huyunu.

Radyasyon yuttuğunda
Uzunca... (1)

Her nasıl ki, savurursan eni konu
-kokuyu paylaştım; enayi değilim, ulaşılabilirse hemen hiç-
Değemedim ruhuna 3.141 ve değdim.
Elini tuttum ve şöyle bir geçtim;
Sonra zaman sen, gerdiğin perdelerin ardından
Dev bir silgi nişanladın sırtından aldığın
Parlayan yayına yerleştirdiğin altın oklarından birinde:

Kokuyu da sildin.
Hala burnum var. Hala kulaklarım.
Sessizliği dinlerim.
Dinlerim.
Kan çanağı
Gözlerim. (1)

İnsan kül yuttu bir kere
Ve birbirine yardım ediyor,
Hepsi de susar
Ne kadar doğruyu söylersen söyle.
Uzakta,
Kapalı kapılarının da ardında
Olmak işlerine geliyor.
Kolayı seçmek
Rahata denktir.
Ne kadar haykırırsan haykır
Boşuna.