Yaşamak için yemek; yemek için yaşamak diyen bir telaffuzda belki de hiçbir şey olmaz. Gibi gözükse de bu söylem kendi etrafındaki kısır döngülü tavafı nedenle düşünceyi çıkmaz sokağa götürür. Üstelik böyle si bir söylem gelişmişle gelişmemiş ülke arasındaki farkın nüansına dönüşür. Bu söz, "her şey Allah’tan” demeyle özdeşleşen bir tükenmişlik sendromundan kaynaklıdır.
Evet, "belki her şey Allah'tandı. Evet, "yaşamak için yiyorduk". Ancak yemek için değil de, yediğimiz nedenle de yaşıyorduk. Allah’tandı diyen söze; yiyorduk diyen söze; yaşıyorduk diyen söze; nasıl Allah’tandı? Nasıl yaşıyorduk? Neden yiyorduk?" gibi soru cümleleri eklemeliyiz. Soruları hikmetinden sual olmaz diye kestirip atınca; kısır döngüye (fasit daireye) düşüyorduk.
Yani nasıl gibi sorularla kendimize düşünce ve eylem alanı açıyorduk. Araştıran, buluşçu olan, gözlem eden deneyi de bu söylemlere eklememiz gerekir! Aksi halde “Allah’tandır” gibi sorgusuz sualsiz kabul edilmiş kuru söylemler içinde, bir kanıksama ve kendi kendimize uyuşmaktan başka bir şey çıkmaz.
İçinci nedenlere kapılmaktan ötürü "her şey Allah'tandır" ifadesine ne? Nedir? Nasıl? Neden? Gibi soru sözcüklerini getirsek te soruya yanıt vermekte hayli sıkıntılar olacaktır.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta