El; "insanlar ziraat yapsın, madenleri işletsin, verdiğim rızkımdan güzel güzel yesinler diye ben, yeryüzüne boyun eğdirdim" diyordu!
Nedense insanın üretemediği 6 milyon yıllık bir yeryüzü El ‘in dediği gibi “insanlar güzel güzel yesinler” kabilinde türümüze hiç boyun eğmemişti! Türümüz üretim hareketi içine girmeseydi, yeryüzünün türümüze boyun eğeceği de yoktu.
Yeryüzü tam da kolektif kapasiteyi özel mülkiyete dönüşme iştahının kabardığı sırada mana algısına dönüşme biçimini alıyordu. El, bu kabaran düşünce iştahı üzerine modüle (bindiriş) olmakla “oyunda ben de varım” diyordu.
Hatırlanacağı gibi El, her bir özel mülkiyet duygusunun biçimlendiği yerde, her bir mülk sahibi “bay erki”, monarşin ile birlikte türlü türlü söylemlerle, birçok sayıda politeisti biçimde boy vermişti.
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta