Itri Edası Şiiri - Emrah Bekci 2

Itri edasına yakınlaşırken kum saati, yine gönül burhan cereyanında...!

Zaman...! Bulamayanların asrı, asrı saadet arayan.

Her gönül işçisi kazdığı tüneli iyi tanımalı.

Bulamamak, ne garip bir duygu, hal duygusu ile şekillenen beden....!

Sevdiğini terk edip, ayrı kollarda huzuru aramak.

Oysa, hakikat huzurun aslı, sevdiği kollar ve huzurun olduğu kubbede.

İnsan, yani Adem oğlu Adem...! Kadın veya Erkek hiç fark etmez....!

İçinden gelen sesi dinlemez mi? Görmez mi hisler ile hakikat düşülen şerhlere?

Görmüyor Huzuru aramak için, münzevi hayatı tercih ediyor, neden?

Huzur ve Hakikat ruhumuzun özgürce dolaştığı, egolarımız ve ihtiraslarımızın mağlup olduğu kollar...!

Huzuru bulmak, ömürde binde bir...!

Bulan ise ne mutlu kul...!

Bulan var ise formül etsin, bahtsızların gönlüne...!