İtizârnâme Şiiri - Mehmet İslami

Dinleyin ağalar dinleyin beğler
Giriftar olduğum derdim çok benim
Vefâ membâını, lânetli yeğler
Bu âleme gözüm, gönlüm tok benim

Vefâymış, sevgiymiş, yok beğim geçin
Asrı sâadetten sahife açın
İki taş altında, un etmek için
Değirmenin öğüttüğü hak benim

Lânet olsun hain köçeklerine
Bakmıyorum uğur böceklerine
Elvan, elvân, kokan çiçeklerine
Burnum, gözüm hissiz, meylim yok benim

Hakîkat var sapmam ger çek lerine
Meyletmem dünyânın çiçeklerine
Meftunûmdur hûri meleklerine
Emelim CEMÂLÛLLÂH-I HAKK benim

Güzergâh-ı ŞERİÂT’tan saptımsa
Bilmeyerek münâfıklık yaptımsa
Zâtından ma’ada şeye taptımsa
Bu; câhime kestirdiğim çek, benim

Hey Ağalar beni duyan ‘DELİ’ der
Kulların TAĞUT’u İNCİ’yle SİM, ZER
Altıma serdiği, döşeğimdir yer
Yorganım kılınmış, üste gök benim

Eğer; Helâl diye harâm yedimse
Hakka bâtıl, bâtıla Hak dedimse
Yetimi, yoksulu, hiç görmedimse
Yüreğime ataş şişi sok benim

Gaflete dalarak ma’siyet ettim
Sıratı müstâkıymde adım attım
HAVF ve RECÂ arasında seyrettim
Güvendiğim mağfiretin tek benim

İSLÂMİ; şekvâ yok, hamdü senâ var
Şekvâcı olursan ele kına var
TÛBA ağacında kaç dal, tane var?
Boynuma halkayı irfân tak benim