İtirafnâme Şiiri - İsmail Yılmaz 3

Niçinler içinde bir hiçe düştüm.
Gözlerinde son kez tutulduğumda
Sende yandım, sensizlikte üşüdüm.
Yokluğunu her hatırladığımda
Niçinler içinde bir hiçe düştüm.

Hangi can yaşamış susuz, nefessiz?
Bir yudum suyu esirgeme benden.
Su sen, nefes de sen, ölürüm sensiz.
Bir gel desen, çıkar canım bu tenden.
Hangi can yaşamış susuz, nefessiz?

Ayrılıversin güller hep dalından.
Kim bilir yâr, sensiz nasıl kokarlar?
Sana kaçmak kolay hatıralardan.
Bende sana ait ne hançerler var.
Ayrılıversin güller hep dalından.

Gezme buralarda yâr kokun kalır.
Değmesin sana hiçbir yabancı el.
Bakışın ki hep beni benden alır,
Katil eder beni, sana değen yel.
Gezme buralarda yâr kokun kalır.

Elimde gül beni sana götürür.
Ayaklarım bir tereddüte düşer.
Sana gelememek beni öldürür.
Gözlerin bir an gözlerimden geçer.
Elimde gül beni sana götürür.

Ne gecem var artık ne gündüzüm.
Sana koşar sensizliğe düşerim.
Yok olur saatler, tez gelir ölüm.
Azrail’e bakar seni düşlerim.
Ne gecem var artık ne gündüzüm.

Anla artık bu itirafım sana,
Senle başlar, senle biter her cümlem,
Gözlerimin içine bir baksana,
Duysun dağlar, duysun bütün el âlem,
Anla artık bu itirafım sana.