Itiraflar. Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Gelgitler, ölü bir çocuk bedeninin sahilinde sessiz.
Tene aşık bir kurşun, tutkulu katil parmaklar belirsiz.
Bir efendi Ceninin nefesinin pazarlığına soyunmuş
Diğer efendi kadehini kandan ve irinden doldurmuş.

Barış, bir yetim ve öksüz çocuğun adı, yüzünde savaşın nişanı
Umit, boğazlanmış insanlığın ekmeğine sürülmüş kan.
Hayat, var oldukça ağır, ölü bedenlerden sızma bir melodi.
Perdeli gözlerde nefret ve hırs nakışlanıyor, izleri hicran.

İnsanlık, paslanmış bedenlerin yamalı ruhlarında tozlu
Ahlak, çürümüşlük kokmakta kırk defa yıkanmış.
İnanç, gritliğinde düşüncelerin bir labirent, nerde başı ve sonu?
Cennet ve Cehennem çaresiz Araft’a buluşmuş.

Yasak meyvenin tadını bilmeyen masum belde,
Beldenin garip çocukları nede sancılı halde,
Günah, Adem ve Havva dan tek miras gölge içerde.
Çaresiz…Varlığın gebeliği sonsuz bir bilmece.