İtirafım Şiiri - Musa Durman

Tıkadı kulağını sokak
Ayağımın altında esiyor rüzgar
Damlası kesildi akan çatının
Marsık kedi yuvasına çekti yavrularını
Bakkal hesabını kapadı
Ah dili olsaydı şu ışıkta yüzen karların
Olsaydı da onlar söyleseydi
Ne de çok sana olan hevesim
Ben en sert ve hakiki itirafımı yaptım
Sorguya çekilsem bu kadar coşmazdı dilim
Ayaklarım ve ellerim bu kadar titrmezdi
Suskundum genelde hiç bu kadar konuşmak istemezdim
Öyle bir heves değil bu bende ki
Bir coçuğun üç günlük oyunçaktan sıkılması gibi değil
Çabuk bitsin isteseydim
Çabuk başlardım
Zaten geçsin diye değil
Canım daha fazla yanmasın diye söyledim
Zira bu içimde tuttuğum
Su değil hava değil
Nedir cevabın
Yangınım yakaçak bu sokağı
Kayıtsız kalma
Alevimin sıçaklıgını hisset ki
Ya söndür ya saklan
Zira bu ateş bir kipritin yanıp sönmesi gibi değil
Ben her kelimemi düşünerek yazarken
Sana rastgele dökülür oldu dilimden
Sadece titreyen kalbimin sesidir duyduğun
Aşk dediğin akıl değil kelime değil
Ne diyebilirim ki tanrıya
Azap diye seni çıkardı karşıma
Bunu dedim diye sakın bana darılma
Haşa bu bir şikayet değil bir isyan değil
Çok mevsimler geçti içimde
sadece dakikalar sürmüştü itirafım
Aylar değil geçen yıllar değil