İtiraf-ı İtiraz Şiiri - İsa Altunbay

güzelce bir hikaye yalan yanlış yaşandı
hatırladıkça zihnim şakaklarım aşındı
goncaya yetişmeden kafesinden boşandı
ve bülbülün destursuz ham gülüme dokundu

ziyan oldu telaşım döktüğüm alın teri
varlığın yakan ateş yokluğun bir zemheri
öyle sessiz sedasız gittiğin günden beri
hüzün bakışlarıma gam halime dokundu

deli gömleği verdin 'zırhım' deyip kuşandım
sen de haklısın gülüm çünkü kendim kaşındım
bir deli küheylandım durmaksızın koşanım
'koşma' diye vurduğun gem dilime dokundu

beni çarmıha gerdin kalbime mıh çakarak
ya durdur ellerinde ya da çalışsın bırak
öyle bir laf dedinki gözlerime bakarak
hem alev saçan gözün hem kelime dokundu

sen ne istersen iste yapmadım mı anında
sıtma tutmuşcasına titriyordum yanında
yenice girdiğimiz bu sevda ormanında
bilinçli devirdiğin çam belime dokundu

kara çalı sevdiğim ben seni bir gül sandım
zehir sundun içmeye çocuk değildim kandım
türlü cefanı çektim her sözüne katlandım
söylediğin bu son söz bam telime dokundu