Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu yüzden haykırışlarım isyan boyutundaydı...
İnsanlara karşı düşmanlığım bakışlardaki buz tutmuşluktan,
Doğruya uyutulmuşluktandı itiraf ediyorum..!
Uçurtmalar umudu taşımıyordu omuzlarında
Taşlara hedef tutup düşüren bendim onları,
İtiraf ediyorum umrumda değildi çocukların ağlayışları...
İtiraf ediyorum, itiraflarım kendimle hesaplaşmamdır.
Yaşadıklarımın hepsi hayatla yarışmamdandır...
İtirafların samimiyetindendir.
Kutlarım Hümeyra.
Çoktan kuruyup devrilmişti mendilini astığın dilek ağacın.
Anladın sonunda, bitmeyecekti bu dinmez sancın.
Anladın, evet anladın
Her şeye rağmen seni terketmeyeni
Ve gideceğin yerde bekletmeyeni...
bu daha güzel..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta