İtiraf Şiiri - Murat Nail Güney

Aylardan Kasım, günlerden Çarşamba, yıl ikibin beş,
Hava buz gibi ayaz, fırtına yine konser üstüne konser,
Sahilde dalgalar ölümüne öfkeli, Karadeniz'deyim
Seni düşünüyorum gecenin bir yarısında,
Yüreğimde garip ürperişler,
Üşüyor mu, yanıyor mu desem.
Gözlerim bir ufka dalıyor, bir enginlere,
Göz bebeklerim sen, düşlerim sen, özleyişim sen,
Seni ne çok isterdim yanımda bir bilsen...

Ne havanın ayazı umurumda,
Ne saatin peşpeşe tiktakları,
Unuttum kim olduğumu sensiz,
Avutamıyorum, deli gönlüm hep isyanda,
Kalemim bile acı kusuyor mısralarıma,
Sensiz yaşamak tak etti gülüm canıma...

Ben seni terk ettim sanma sakın gülüm,
Hele ki, unutmak ne mümkün bir an bile,
Seni öyle çok sevdim ki, o yüzden bu yalnızlığım,
Senden uzak oluşum, sana layık olamama korkumdan,
Oysa sen neler düşündün, değil mi arkamdan...

Ben sana nasıl kıyarım be gülüm,
Nasıl ortak ederim seni makus kaderime,
En iyisine layıksın sen mutluluğun, yaşamın,
Ben kahrolmaz mıyım bir an sıkılsa canın...

Tertemiz aşkını kalbime, hayalini düşlerime,
Sessiz gözyaşlarımı satırlarıma gömüyorum.
Sensiz her sabah titreyerek doğuyor,
Her günbatımı çırpınarak ölüyorum...

Sen gurbetin en zalim uzağında,
Ben kaderimin acımasız ağında,
Ve hep o şarkı çatlamış dudağımda,
'Lale devri çocuklarıyız '(sensiz de söylenmiyor ya)
Sabah ezanı okunuyor yine,
Gözlerim yenik düşüyor uykuya...

murat nail güney
08.11.2005 İnebolu