İtiraf Şiiri - Osman Türkmen

Biz en ıslak yüzleri yağmurlarla,
En nemli bakışları gözlüklerle gizledik.
Hiç ağlamadık desek de biz,
Sorgusuz gecelerde kimseler görmeden,
Islattık karanlığı sessiz sessiz.

Onlar göremese de,
Yaşlardan yaptığımız buketi,
Ve gözlerden boncuk gibi akan,
O billur tanesi damlacıkları,
Hep türkülerle söyledik.

Yumruk kadar küçük,
Okyanus kadar büyük,
En ufak sözden bile incinen,
Ama dağlara dayanan yüreğimize gömdük.

Gizli sevdalarla büyüdük,
Her yalan aşka,
Ve her bırakılışa üzüldük.
Oysa biz,sevginin yolunda,
Hep sevgiliye yürüdük.

Biz en bitkin bedenleri hastalıklarla,
En yorgun ifadeleri yalanlarla gizledik.
Hiç ölmedik desek de biz,
Gün doğumunda Azrail’e görünmeden,
Hem ağlar, hem ölür ve çekip gideriz!