İtiraf Şiiri - Yadin Burak Kaya

Biliyorsun ahu,
Ben yalanlar söyledim,
Hatırlarsın her birini;
Ben sabrederim dedim,
Seni bırakmam,
Sensiz yapamamam dedim.
Gitmem, yanında kalırım,
Ben senin üzerine yaslandığın dağım, duvarım dedim.
Kovsan inan kapıdan, güneş olur pencerenden doğarım dedim.
Ben çok büyük yalanlar söyledim,
Üstelik hepsi çok içtendi, samimiydi, gerçekti,
Ben, bu kadar tükeneceğimi bilemedim...
Al hüznünü ahu,
Ben yapamadım, beceremedim...

Al hüznünü ahu,
Tahammül edemiyorum.
Çok doluyum, sabrım da kalmadı zaten,
Bir nefeslik takati bir tutam hüzne sığdıramıyorum.
İçim dışım eksiklerle dolu,
Tamamlayamıyorum.
Kafamda ağır sorular var;
Ben kimim, sen kimsin,
Tam anlayamıyorum...

Al hüznünü ahu,
Al-hüznünü,
Bak utanma diye ahu diyorum adına,
İsmini anmıyorum.
Bak zaten bende utanma kalmadı,
Yine yazacak bu şiirin altında adım.
Sen, ömrüme ömür katan kadın,
Feda ettim tüm ömürleri yoluna,
Ödeşemedik de üstelik eksideyim, eskideyim...
İnan ne hesabındayım ömrün,
Ne de kıyısında, köşesindeyim.

Al hüznünü ahu,
Al hüznünü,
Hüznünü al;
“Ama sen kal…”