İtiraf Şiiri - Maruf Özülkü

Kendini bir şey sanmış dediler benim için
Oysa kendimle kaç kez dibine düştüm hiçin

Bakmayın kusuruma şair gibi dillendim
Hasta idim acz ile afiyetler dilendim

Büyüdüğüm yalandır ben her zaman küçüktüm
Kaç kez perişan oldum, huzurda boyun büktüm

Süpürdüm ayb u arı yüreğimin dibine
Derdim çok elemim çok dayandı kaç yüzbine

Varsın yüzüme bakıp beni mesut sansınlar
Sessiz dumansız kopsun fırtınalar yangınlar

Konuşurken ter döken benim lakin saklarım
İçimdeki her heves nedense kalmış yarım

Kışın ayazda dondum, yazın güneşte yandım
Bir bahara erince faslı ebedi sandım

Fakirim desem yalan, zenginim desem yalan
Feryadımı burada var mı duyacak olan?

Çok şükür ki görmedim taltifini feleğin
Mürüvvet üstünde mi altında mı eleğin?

Bilmem bir intizara kalmış mıdır bir hakkım?
Kalakaldı tesellim muhabbet ile sıdkım

Düşman belli ki düşman, dostun edası yaman
Bekle diyor maslahat, peki gayret ne zaman?

Yüz var yüzler içinde, yaz kış ayrı maskesi
Hiçbir şey vermez ama memnun eder herkesi

Kirli alışverişler, muvazzalı pazarlar
Her gece berzahında sahibini azarlar

Yüz var bıçaktan keskin, çizilmiş istikamet
İhtiyaç duymaz mimik, kopsa dahi kıyamet

Bir ciddi tebessümle nazar etmektir hayat
Dikkat et ki bu seyre dahi biçilmez fiyat

Maruf'sam ahvalimi marufâne zannetme
Enseme musallattır sadme üstüne sadme