İtiraf Şiiri - Alperen Yılmaz

Daima uzaktan severdim sanma;
Sadece kalbimin lafına uydum.
Sakın korkak diye adımı anma;
Bir umut olsaydı hiç durur muydum?

Görünmeyen his ağıyla örülü
Sözcüklerin muhabbetteki rolü.
Hür sandığın bu bedenin kontrolü
Elimde kalsaydı hiç durur muydum?

Habersizdim, "ne" diye gördün beni.
Bir muamma çölüne gömdün beni.
Sultanım bildiğim şu gönlün beni
Sevilir bulsaydı hiç durur muydum?

Bilinmez ki bu önsezi soygunu;
Beklemekti o zaman en uygunu.
Bir katrelik olsa bile, duygunu
Bu yürek bilseydi hiç durur muydum?

Temayülüm arttı sana zamanla;
Ama yürünmezdi yalnız gümanla.
Çıldırırdım “seviyorum” demenle,
Gözlerin gülseydi hiç durur muydum?

Muhtevası itiraf bu bölümün…
Nefesi hep ensemizde ölümün…
Dikenler içinden gonca gülümün
Kokusu gelseydi hiç durur muydum?