İtiraf Şiiri - Semra Karabağ

Sen,
Kendine hayran bu şehre
Cenevizli gözleriyle
Tepeden bakan Galata Kulesi,
Ve benim Bizanslı güzelliğimi;
Yıldızlı gökkubbenin mağrur kraliçesi
Dolunay gibi,
Doğarken denizin üzerinden
Gözüne kaçtığı için bir damla tuzlu su,
Buruşturduğu,
Kendini beğenmiş ve gururlu
Bir yüz ifadesiyle seyrediyorsun.
Yazık,
Aşık zannediyorlar bizi bu şehrin şairleri.
Oysa ben;
Göğsüne akan gözyaşlarım yüzünden
Hergün biraz daha tuzlu olan denizin,
Kokusunu duyabilmek için,
Şehrin iki yakasına güçbela tutunan
Ve aldırmadan sırtından geçen tekerleklerin sancısına,
Burnunu denize sokan
Galata Köprüsüne vurgunum.
Ve sana naz yaptığım için değil,
Acısına dayanamadığım içindir
Uzaktan sevmenin,
Yüzümü Üsküdara’a dönmüşlüğüm.