Bir zamanlar mutlu olduğumu sanıyordum. Alışverişlere çıkıyor üzerimde en şık duran elbise takımlarını alıyordum. Bir de en marka ayakkabıyı aldım mı iş tamam oluyordu. Çevremdeki insanlara gülücükler atıyordum. Kendimi nasıl mutlu olduğuma inandırıyorsam beni görenler de mutlu olduğumu görüyor ve inanıyordu.
Hiç beklemediğim bir zamanda sen çıktın karşıma. Senin ismini ilk duyuduğumda içimin titrediğini ve ürperdiğini an ve an hatırlıyorum. Hani köşe başında dolaşıyordun ben de seni seyrediyordum o zamanlar. Ama seni seyrettiğimden senin haberin yoktu. O zamanlar seni görmekten ve seyretmekten büyük mutluluk duyuyordum, inanırmısın. Seni her gördüğümde sanki kalbim uçup gidecek gibi oluyordu. Kimbilir belki de sana uçmak istiyordu. O zamanlar ben seni seveceğimi bilemezdim ki. Sana o kadar alışmıştım ki. Seni görmediğim zamanlar yüzümün asıldığını ve mutsuz olduğumu bugün olmuş gibi hatırlıyorum. Bir gün ne olduysa içimden bir ses tanış onunla diyordu. İlk başlarda kendime engel oldum ama sonra biraz utanarak da olsa sana mektup attım. Ancak attığım mektuplara bir türlü cevap yazmıyordun. Senden cevap alma ümitlerim tükenmek üzereydi ki birden senden mektup geldiğini farkettim.. Mektubunu ilk gördüğümde mutluluğumu görmeliydin.Sıklaşan mektuplarla birlikte bir anda vazgeçilmezim olmuştun. Yine böyle bir hafta sonu idi. Seni o kadar özlemiştim ki. Bu özlemimi bir anda dizelere döküverdim. Ancak içimde bir korku vardı. Ya bana kızarsan diye çekiniyordum şiiri sana yazdığımı söylemeyi. Yalnız bildiğim bir gerçek vardı, o da şiiri yazarken içim çok tuhaf olmuştu o gün; dizeleri yazarken o kadar özenle seçiyordum ki, bütün dizeler seni en güzel anlatmalıydı. Korkuyordum dizelerin seni kırmasından ve üzmesinden. Bu duygular içinde şiirimi yazarken sana karşı bir şeyler hissettiğimi anlamıştım. Buğulu sesin kulaklarımdan bir türlü gitmiyordu. İlk seni seviyorum dediğim günü hatırlıyorum da. Senin de cevabın gelmişti ben de......... diye. O zaman dünyalar benim olmuştu, anlıyormusun.
İşte o gün seni tanıyıncaya kadar hiç sevmediğimi ve hiç mutlu olmadığımı kendi kendime itiraf ediyordum. Mutluluk ve sevgi gibi kavramların söylendiği kadar kolay yakalanmadığını öğreniyordum.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Duygu yüklü şiirinizi
beğeniyle okudum
' Mutluluk ve sevgi gibi kavramların söylendiği kadar kolay yakalanmadığını öğreniyordum.'
Güzeldi kutlarım arkadaşım...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta