İtiraf Şiiri - Yusuf Kemal Deniz

Bir yerden başlamalı diye düşünmedim değil.
O kadar çok anlatacak şeyim var ki.
Kelimelerin yetip yetmeyeceği soru işaretleri bırakıyor
Zihnimin gönül köşesinde.

Bunca zamandır
Bunca dönemden
Bunca hadiselerle geçtim.

Hiç böyle olduğum yoktu.
Gönlümde, karnımda toktu.

Sahte doygunluk veren bir yiyecekmiş aşk halbuki.
Acıkınca da bulunmuyor öyle gerekli besin maddeleri.

“insan hakkettiğini yaşar” demişler.
Utancımdan aynaya bakamıyorum.
Koyverdim her şeyi bir kenarda duruyor.
Kalkıp ayağa yeniden yola koyulamıyorum

Günlerden bu yana
Her an yana yana
Gözyaşları, gülüşler bir yana
Kendimi bulamıyorum.

Ağır geldi bu yük
Attım üstümden taşıyamadım.
Yaram çok derindi ama
İçin için kaşıyamadım.

Sınava çalışmadan, sınava tabi tutulmakmış hayat.
Sen düşün artık vereceğin hesabı
Ben hazırım yüzleşmeye yarınlarla.

Dünya büyük derler inanma!
Kendin kadardır dünyan.
Ne kadar nefes alırsan
O kadar bahşedilmiştir hayat sana.
Ama…
Yaşarken ölmek var ya.
O şimdi bambaşka…