İtiraf... Şiiri - Serdal Çetin

Kaşla göz arasında bir ölüyüm
Demirden üşümelerim tutar ellerimden
Yanağımdan öpseniz
Belki
Dirilirim nefesinizde
Kadim anneler doğurmuş beni
Puslu kitaplar koynunda geçmiş zaman sözleriyle
Şimdi hangi göğe serilsem
Ölü doğurur beni annem

Anne, bu babamsız geçen kaçıncı pazartesimiz…

Külü kanatan masallarla
Dilimin ucunda buruk hikaye(ci) lerin
Kişneyen nabızları
Yosun bırakır sözlerime
Ve hangi annenin alnına sarılsam
Ölümün doğum izleri dikilir yüzüme
Bu yüzden annem
Dokundurmaz alnını çocuğunun öpüşüne

Anne, babam kaçıncı dizesinde yaşar şiirlerin…

Tülden sızan zamanlardan açılan kapılar
Gözkapaklarına iner annemin
Ben artık suyun biriktirdiği
Koca bir nehirim ölüme akan
Annemi inandıramaz
Öldüğümü anlatan hiçbir zehirli mısra
Bu yüzden
Zaman ağır geçer annemin gözlerinde

Anne, en çok hangi fotoğrafta ağladınız babamla…

Her sabah ve her akşam
Yekpare rüzgârlardan
Koynumda biriktirdiğim güller
Annemin saçlarında kokardı
Taa ki ölümümün her harfini
Diline ezberletinceye kadar annemin
Şimdi annemde taranmamış saçların kokularıyla
Öldüğüme ulaktır sabahlar
Bu yüzden
En çok sabahları ölür annem

Anne, sence benim için kaç sabah öldü babam…

Yürüyordum
Koynumda annemden miras hayatlar
Terbiye edilmemiş evlatlar gibi
Eşiğinden yuvarlandım çağların
Oysa ölüydüm bütün annelere
En çok da annem sırtlamıştı ölümü(mü)
Bu yüzden
Çocuğunun ölüsünü taşıyan her anne gibi
Korkmaz annem ağır yüklerden

Anne, hangi masalda ağ(l) ardı babamın kalbi…

İtirafları olan her annenin İçine sığdırdığı ölü çocuğu gibi gözyaşlarıyla yaşatırdı beni annem. Hep aynı rüyanın üzerini örttüğü uykuları görürdüm çocukken. Annemin mırıldadığı türkülerle sayardım yıldızları..babamın geceleri kulaklarımıza çaldığı ıslıkları okuyamıyorduk henüz…ama babamın sigarasından yere düşen küller, benimle annemin kalbine çığ gibi düşerdi.bunu okuyabiliyorduk annemle.. Çünkü annem, bilirdi ki sigara, erken alır erkeğini aramızdan..babasız kalmayı da, babam yaşarken öğrendim bu yüzden…sigara içmeyen annemin babamdan önce beni terk ederse üzerime devrilen sesler kadar ağır olacağını ise, onlardan önce ölürken öğrendim…

Anne, babam neden yollara benzetirdi kendini… Bize yol ışıkları değil miydi zaten…