İtiraf Şiiri - Hdeniz Hatipoglu

Asilik var ruhumda
Sen ki orda yalnız
Karanlık gölgen üzerimdeyken
Nasıl ızdırabım bir görsen
Her fırtınanda bir liman bulsaydım keşke
Alkışlarken dünya beni
Yanıldım ah yar
Senin gölgendim ben
Sen karanlıklarda gezerken
Ne kadar kaçsam da bu bahardan
Ne kadar öfkeye yenilsem de.
*
Dev aynasından baktıkça sana
Utandım senden
İçime sığdıramadım seni
*
Asilik var ya ruhumda
Her gölgeleri sen sandım sığındım
Toprak çatladı susuzluktan
Bir damla için can verdi
Ya ben ne yaptım
Seni yıktım ihtirasımla
Yüzüne baktıkça sanki eridim bittim
Mağarana sığındım
Koştum her daim sana
Sen beni hep yarım bıraktın
Gözlerin bana hep manidar ken
Ben senden kaçtım
Asilikten dir deyip geçtin
Ama işin aslını hiç bilmedin sen
Yar
Gözlerinin her kaçırışında benden
Ben senden utandım
Belki de sıkıldım
Gerçeği söylemezdim ki sana ben
Gökyüzü gibiydi ömrün
Olağan sıradan
Her limanı sen sandım sığındım
Ama yok oldu bütün çehren
Ben senden geçtikçe
Sen bana daha sıkı bağlandın
Asilik var ya ruhumda
Bütün tozları attım hayatımdan
Yapışan yağ lekeleri hariç
Belki alıştım sana yar
Bazen annem oldun başımı okşarken
Bazen de kardeşim oldun elimi tutuşta..
Senden geçemem ki
Belki hayatımın en büyük kumarıydın
Kaybettin sandığımda
Bağlandın
Şimdi neden ayrılsın ki senden yürek
Denizin her halini görmüş alışmışsındır artık
İster asi olsun ister duru bir su….