İtiraf Şiiri - İbrahim Gökburun

Utanç sinemize tutuşturulmuş bir armağandır şimdi
Bahanesini bulup el ele tutuşarak
Ayrılıyoruz üzüntülerden
Aramızda günaydınlığını giyinmiş kadınlar…

Bir sebep olsun zehrini sardığımız yılanlar
Kapkara kesilirken korkudan

Taşların suçu yok bunda hiç kimsenin suçu yok
Suç benim ben bu asrın tanıklarına
Sahtekâr yanımdan delil bırakmamak için
Sahte bir muştuyla gülümsedim ve
Gülüm dedim şehveti beynimi tırnaklayan bir kadına

Hiçbir kimsenin canını yakmadım.
Çalmadım hiç kimsenin ne ekmeğini ne fikrini
Fikrim direnmekti
Şimdi karışıp gittim… nerdeyim?

Bu asrın insanı ancak bir sandalye kadar tarafsız
Ard ülkelerinde sesi kısılıyor mahpus kuşların
Ağaçlanmış ayaklarımda bitler
Yerden göğe kadar haksızım…