İtiraf Şiiri - Niyazi Şahin

Gözlerin gözlerime değince içim erir
Haz ile vücudumun titrer her bir zerresi
Ölmüş hücrelerime adeta hayat verir.
Sözlerin kulağımda İsrafil’in sur sesi
Gönlüm seni sevmeyi her şeyden mühim bilir
Çektiğim gam yükünü Rahman ve Rahim bilir.

Her sabah saçlarını hangi rüzgâr tarıyor?
Hangi melek güldürür bilmem seni rüyada?
Hangi bulut yoluna yaş döküp yalvarıyor?
Hangi ahudan kaldı sana bu naz bu eda?
Bebekken hangi şefkat sardı seni kim bilir.
Sendeki bu gizemi ne fen ne bilim bilir.

Eksilmesin yüzünden melek gülümsemesi.
Tırnağına taş değse şair gönlüm hislenir.
Bir el söküp almazsa içimden son nefesi.
Benliğim eşiğinde kulluğa heveslenir.
Ve gönlüm hasretini ölümden elim bilir.
Sana olan aşkımı sadece Rabbim bilir.

Sensiz, tozpembe hayat azaptan beter bana
Dizgin tutmaz yüreğim bulanık suya döner.
Sevmesen de sevmeme izin ver yeter bana
Şu gönül küheylanım birden kuğuya döner.
Gözyaşı bulutlarım sanma ki iklim bilir.
Tortulaşan çilemi, hicranlı içim bilir

Sebebi sen olunca çilem de hoş tasam da
Seni sevmek dünyada benim büyük ödülüm
Dert değil, ellerine bir an dokunmasam da
Ama seni görmesem tükenir tahammülüm.
Hasretin öyle zor ki, ne ay ne mevsim bilir;
Öyle günler gördüm ki, sadece takvim bilir

Bir gün karşılaşırsak gösterip yoldaşına,
Bana gönül bağlayan budalanın biri de.
Ağlarsam tercüman ol gözlerimin yaşına,
Benim için yazdığı en sade şiiri de.
Aşk derdini ne tabip ne Lokman hekim bilir.
Peşinden nice koştum terli gömleğim bilir.

Şair gönlüm ses versin nedir bu aşk bir sor ki.
Bu esrarlı yangına nasıl düştüm bilmedim.
Gözlerin esirine hürriyet vermiyor ki,
Bilmem kaç kez bu şehri terk etmeyi denedim.
Kaç defa tövbe ettim, bozdum, yeminim bilir
Sana nasıl kırıldım sadece kinim bilir

Sen yanımda olunca bütün yollarım düzdür.
Seni sevmeden önce böyle değildi gülüm.
Benim aşk felsefemde sevdalar ölümsüzdür
Bunu benim yüreğim hep böyle bildi gülüm
Bin yıl geçse aradan herkes seninim bilir
Bu sözün değerini senden başka kim bilir
16.03.2002