İtiraf Şiiri - Efraim Erdoğdu

Herkez gördüğünü bir nimet sandı.
Kimi huyuna kimisi suyuna yandı.
Lakin bilinmeyen bir gerçek vardı,
Sizi hep aldattım vede aldandım.

Hoş bir sada ile dalıp kulaktan,
Usanmadım aynı rolü tekrarlamaktan.
İnsan nasıl bıkmaz bu yalakalıktan?
Sizi hep aldattım vede aldandım.

Gün itiraf günü saat itiraf.
Takvimler anlat diyor, et bir iki laf.
Hep mi kör bu insanlar hep mi saf?
Sizi hep aldattım vede aldandım.

Aynada ben yoktum, esvabımda yok.
Ruhum herşeye aç ama karnım tok.
Hepinizin kalbinde bir yalancı ok.
Sizi hep aldattım vede aldandım.

Ne uçan süpürge ne uçan halı,
Güven dediğiniz şey, o kimin malı?
Benim pazartesi'm getirmez salı.
Sizi hep aldattım vede aldandım.

Kırık dala tutunup delik sal'a binerim.
Rezil olan ben olsam başka kula gülerim.
Kalbimden lanet okur mutluluklar dilerim.
Sizi hep aldattım vede aldandım.

Yüzümdeki tebessümü bir nur sandınız.
Her sözüme inandınız her sözüme kandınız.
Adına, umut denen bir aleme daldınız.
Sizi hep aldattım vede aldandım.

Güneş geceyi silecek, gerçekler beni.
Ağaçlar yaprak dökecek, hayatsa beni.
Bir gün karaya vuracak elbet bu gemi.
Nitekim aldattım ve hep aldandım.

Kıyametim olacak acı gerçekler.
Üzerime tutulacak bütün mercekler.
Bilinecek uyanıklar, bilinecek gerzekler.
Bense hep aldattım vede aldandım.