İtiraf Şiiri - Urungu Şad

Bir günahın işlenişi kadar kolay bir şey var mı dünyada?
Ya da bir sevabın katledilişi?
İnsan işte, akıl ermiyor, sıradışı…
Tanrı, sınırdışı edecek güzellikleriyle dolu cennetinden…
Kimi?
Beni!
Niye?
Bilmem ki niye? ..
Belki söz geçiremedi diye kuşattığı dünya nimetleriyle…
Para, pul…
Olmaz ki Orçun onlara kul!
Fesatlık, art niyet…
Zar olsa gelmez gönlümde yek!
Yalan, dolan…
Anca kendime ettiklerim!
Zarar, ziyan…
Ruhuma çektirdiklerim…
Ulan! Bilmem kaç dakikadır düşünüyorum da yazacak kötü özellikli bir şey gelmiyor aklıma…
Keşke bunun yardımı olsa yarınlarıma…
Cehennemde yanarken ben, o çok sevdiğim saflığım, buhranımı alan bir yudum su olsa…
Sağınak olsa beni yakan ateşe…
… ve onu söndürse…
Keyfim de gülüp geçse o ân, hatta kahkahalar savursa sonsuzluğuma…
Üstüne de bu kahkaha…
Aldı cehennemin üzerindeki ateşi…
Bir benzeri, gözlerimin rengi değil, bakışı…
İstersen sor Şeytan’a, bu bakış onun bir yerlerden tanışı…
İlâhiyattan!
O kovulmadan önce…
Ben de secde ettim Adem’e, o ise benim gözlerime…
İşte o zamanlardan beri ki hayat kaset olsa da çaların da alsan ileri ya da geri,
Hiçbir büyü bozamaz gözlerdeki sihiri…
Amma velâkin,
Bilmiyorum neresi benim yerim? ..
Bir siyah ve bir beyaz kanatla Cennet…
… ya da bin günah ve bin cezayla Cehennem…
İçimdeki! Hissi’m dem!
Nereye istersem beni oraya göm!
Ha sen, ha ben…
Ha 7 kat aşağısı, ha 7 kat yukarısı…
Aşağılık olmasın da ruhumun yaftası!
Ne olursa olsun!
Tanrı’m da şahidim olsun!
“Günahlarım sendendir!
Sendendir Tanrı’m…”