İtiraf Şiiri - Arif Babacan

İTİRAF

Sen yüzüme bakıp da sevdin beni,

Kendin gibi görüp 'Dost' dedin bana,

Ben kabulüm dedim, senden de seni,

Çok severek olsun, 'Dost' dedim sana.

Fakat beraberce geçince günler,

Kalbimin eline geçti dizginler,

Kendi kendime ettiğim yeminler,

Bozuldu ya eyvah! 'Ah' dedim cana.

İsmini doladım dilime niye?

İlkin inanmadım kendi kendime,

Tuttum kalbimi, dursun artık diye,

Sonunda bırakıp, 'Sev.' dedim ona.

Marifet bildi, kaptırdı kendini,

Yokluğunda, inatla sevdi seni,

Bazen isyan edip, yorsa da beni,

Kalbimsin eyvallah, 'Vur' dedim daha.

Kahrından yeltendi bazen aşkına,

Güç verip beni koydu karşına,

Son anda dostluğun geldi aklıma,

Kaybederim diye, 'Sus' dedim ona.

Sustu ve büyüttü seni kendince,

Sığdıramayıp sızladı görünce,

'Sen' diyerek her vakit inleyince,

Pes edip sonunda, 'Aşk' dedim sana.

07.12.2004

-
Arif BABACAN