İtiraf Şiiri - Bahattin Karagöz

Geç oldu, anladım sonunda bunu;
Sen başka birisin, ben değilmişsin!
Bildim, bende gizli sır olduğunu,
Kanımı kaynatan ten değilmişsin! ...

Hayatın seninle aldım tadını,
Dilden düşürmedim güzel adını.
Sen ey gençliğimin nazlı kadını,
Gönül pusulama yön değilmişsin!

Neleri benzettim gül dudağına,
Ne özlemler çektim kor kucağına,
Sen bırak her işi olacağına,
Canımın içinde can değilmişsin!

Her bakışın ok değdirdi yarama,
Sen, istersen, bir derdime yarama!
Gör, nasılsa oldun bana yar, ama
Damarımda akan kan değilmişsin!

Gül, gülücük, gül yüzünü bezesin!
Gül kokunla, mendilime, beze sin!
Gülüm, niçin sürünmekten bezesin?
Hurisin, çarpacak cin değilmişsin!

Bağlandım her yönden senden üstüne!
İtiraf edeyim, altı, üstü ne?
Hak şahit, yeminler aşkım üstüne,
Ömrümü verdiğim sen değilmişsin!