İtiraf Şiiri - Cafer Yılmaz

Çocukken çok kolay atlatılıyor...

Önce sıra arkadaşına belki,
Ya da komşunun kızına bağlanıyorsun.
Bağlanıyorsun bağlanmasına da
Bir türlü anlatamıyorsun...
Onlara göre çocukça bir heves belki
Gelip geçici...
Bitmesi kesin gözle beklenen.
Çocuksu masumiyettir aşkın adı.
Zararsızdır nihayetinde...

Sonra yine çocuksu bir sebepten
Ya da zamansal olarak büyümekten,
Bir anda vazgeçebiliyorsun.
Hiçbir şey olmuyor,
Sonuçta budur beklenen...
Hatta tüm aşıklarınla
Aynı oyunda bile oynayabiliyorsun...

Defterlerimizin, odalarımızın,
Duvarlarımızın, hatta sıralarımızın...
İdam listesi gibi dizilmiş isimler sıra sıra...
Hatta kime ne zaman aşık olduğunu bile,
Çoktan unutmuşsun...
Çocuksu oyunlarda o masum temaslar
Kimsenin umurunda bile değil.
Onlar hala çocuklar...

Ve yürekler büyüdükçe
Geçtikçe zaman
Kalmıyor hayatında
Adına aşk denilen afyon ki
Masumca yaşanan...

Önce çift kişiyle açılıyor perde
Sonra çok kişili drama dönüyor nedense
Oyun bitecekse...
Ve işte o an aklına
Sırana kazıdığın isimler geliyor perde perde...

07-04-2006